ایران تا ۲۰۲۶ به بالانسِ منفی خواهد رسید
سخنران بعدی مراسم، دکتر صادقی بود که حرف‌‌هایش را با محوریت آمارهایی دربارۀ وضعیت جهان از نظر بالانس تولید شیر در سال گذشتۀ میلادی آغاز کرد و گفت: ایران براساس آمار، شیرِ مازاد بر نیاز دارد، اما طبق پیش‌‌بینی‌‌ها، این آمار تا ۲۰۲۶، معکوس می‌‌شود و ایران به کمبودِ شیر دچار خواهد شد. به این موقعیت، اصطلاحا «بالانسِ منفی» می‌‌گویند.
صادقی دربارۀ هزینۀ تولید شیر در کشورهای مختلف جهان گفت: کشورهایی نظیر نیوزیلند، اوکراین، مکزیک، شیلی، پرو و آفریقای جنوبی در زمرۀ کشورهایی قرار دارند که «کمترین هزینه» را برای تولیدِ شیر صرف می‌‌کنند در مقابل، شمار دیگری از کشورها از جمله ایران، عملکرد معکوسی از خود بجای گذاشته‌‌اند و در تولید، گران‌‌ترین و در فروش، ارزان‌‌ترین شیرِ دنیا را دارند!
وی در ادامه به دلایل گران‌‌بودن هزینۀ تمام‌‌شدۀ شیر در ایران اشاره کرد: نامناسب‌‌بودن سیستم قیمت‌‌گذاری شیر در کشور، رقابت لجام‌‌گسیخته برای افزایش حجم تولید، عدم معین‌‌بودنِ سطح بهینۀ تولید شیر، پایین‌‌بودنِ کیفیت علوفه، خشکسالی (کمیت و کیفیت آب) از جمله دلایل اصلی گرانی سرسام‌‌آور هزینۀ تمام‌‌شدۀ شیر هستند که به این‌‌ها بایستی، بالابودن مصرف کنسانتره، عدم تناسب حاشیۀ سود شیر با هزینه‌‌های تحمیلی، سوء مدیریت و هزینۀ هر روز تأخیر در آبستنی یک گاو را بدان اضافه کرد.
نمایندۀ کاله در دومین همایش صنت لبنیات و صنایع وابسته، به مهم‌‌ترین اهداف دولت‌‌ها برای توسعۀ لبنیات اشاره کرد و گفت: حمایت از زنجیرۀ تولید، پایداری، خودکفایی، حفاظت از محیط زیست، تهیۀ شیر سالم و تمیز، توجه به امنیت غذایی و توسعۀ صادرات از مهم‌‌ترین اهداف دولت‌‌ها در توسعۀ لبنیات بشمار می‌‌آیند.
صادقی در پایان با اشاره به معایب سیستم اقتصادِ دستوری در مواجهه با صنعت لبنیات، گفت: در اقتصاد دستوری، برنامه‌‌ریزان مرکزی باید حدأقل در ابتدا نیازهای اساسی زندگی یا مرگ ملت‌‌ها را از نظر غذا، پوشاک و سرپناه درک کنند. اما متأسفانه اغلب شاهد آن هستیم که در کشور ما، مسئولان مربوطه بدون توجه ویژه به مقولۀ عرضه و تقاضا، هیچ ایده و برنامۀ منطقی‌‌ای برای همسوکردن تولید و توزیع کالا با خواسته‌‌ها و ترجیحات مصرف‌‌کننده ندارند.
